Trening IHHT - wszystko co musisz wiedzieć

Klasyczny trening wysokościowy i inne formy hipoksji są regularnie stosowane w treningu wytrzymałościowym (Mujika i in., 2019). Jednak w latach 2019-2020, z powodu ograniczeń związanych z pandemią COVID-19, normobaryczna hipoksja/hiperoksja wywoływana za pomocą urządzeń była sugerowana jako alternatywa dla klasycznego treningu wysokościowego. Intermittent Hypoxic-Hyperoxic Training (IHHT) jest formą treningu wykorzystywaną i badanych w różnych formach już od lat 40. XX wieku (Serebrovskaya, 2002). Główną zaletą IHHT jest możliwość jego przeprowadzania w dowolnym miejscu, w którym trenuje sportowiec (Burtscher, 2005).
 

Trening IHHT polega na naprzemiennym wdychaniu powietrza o niskiej zawartości tlenu (hipoksja) i powietrza o wysokiej zawartości tlenu (hiperoksja). Taki schemat stymuluje reakcje adaptacyjne organizmu, które są podobne do tych obserwowanych w trakcie klasycznego treningu wysokościowego, ale w warunkach normobarycznych (normalne ciśnienie atmosferyczne). Trening ten wywołuje zmiany w funkcji mitochondriów, zwiększa wydolność tlenową oraz poprawia transport tlenu do tkanek.

Korzyści IHHT

W badaniach wykazano, że trening IHHT może prowadzić do poprawy wydolności tlenowej poprzez zwiększenie liczby czerwonych krwinek oraz poziomu hemoglobiny, co wpływa na lepszy transport tlenu. Co więcej, stymulacja czynnika indukowanego hipoksją 1α (HIF-1α), który reguluje odpowiedź organizmu na niedobór tlenu, prowadzi do adaptacji poprawiających funkcje układu oddechowego i krwionośnego. Dzięki temu IHHT ma potencjał, by poprawić wydajność aerobową oraz regenerację na poziomie komórkowym​. 

Maska czy kaniula do treningu?

Stosowanie maski jest typowe w IHHT, prawdopodobnie dlatego, że zapewnia lepszą kontrolę i bezpieczniejsze dostarczanie mieszanin gazów, co może być trudne do osiągnięcia za pomocą kaniuli donosowej z powodu mniej skutecznego uszczelnienia.

Metodologia:

1. W tym badaniu, osoby starsze, w wieku nawet do 92 lat, poddano treningowi IHHT, aby poprawić ich funkcje poznawcze. Sesje składały się z fazy hipoksji, w której pacjenci wdychali mieszaninę powietrza o zawartości tlenu od 10 do 14%, oraz fazy hiperoksji z tlenem na poziomie 30-40%. Każda faza hipoksji trwała 4-7 minut, a następnie przechodzono do fazy hiperoksji, która trwała 2-4 minuty. Cały trening odbywał się z użyciem maski tlenowej i pod ścisłą kontrolą saturacji, aby zapewnić bezpieczeństwo pacjentom​.
   
    
2. W badaniu tym zastosowano IHHT u 11 zawodników z austriackiej kadry narodowej U23, aby ocenić wpływ treningu na ich wydolność tlenową i parametry hematologiczne. Trening przeprowadzano w spoczynku bez aktywności fizycznej. Sesje składały się z pięciu cykli: 5 minut hipoksji (12% tlenu) i 3 minut hiperoksji (34% tlenu) w pierwszej połowie badania, a następnie zwiększono czas hipoksji do 6 minut w kolejnych sesjach. Trening odbywał się na urządzeniu Cellgym CellAir® Gecko Plus, a podobnie jak w przypadku badania geriatrycznego, gazy dostarczano przez maskę.

3. Badanie nad klinicznymi zastosowaniami IHHT: To badanie dotyczyło optymalizacji IHHT w zastosowaniach klinicznych. Metodologia obejmowała naprzemienne podawanie normobarycznych hipoksycznych mieszanek gazów (10-12% tlenu) i mieszanek hiperoksycznych (32-40% tlenu) za pomocą maski tlenowej. Sesje trwały 30-45 minut i zazwyczaj obejmowały 5-6 cykli hipoksji i hiperoksji.

 W badaniu podkreślono, że maska była kluczowa do zapewnienia precyzyjnego dostarczania mieszanki gazowej i kontroli poziomu tlenu.

Nie ma badań, które koncentrowałyby się na użyciu kaniuli donosowych (wąsów tlenowych) zamiast masek do dostarczania gazów podczas IHHT. Większość badań naukowych i aplikacji klinicznych IHHT wykorzystuje maski, aby zapewnić precyzyjną kontrolę nad dostarczaniem tlenu i hipoksji.

Maski pozostały standardem w badaniach IHHT, ponieważ zapewniają kontrolowane środowisko zarówno w fazach hipoksji, jak i hiperoksji.

Źródła:
Current Issues in Sport Science
Springer Biomedical Engineering​ SpringerLink
BioMed Central
Effects of 4 weeks of device-induced normobaric intermittent hypoxia/hyperoxia training on the performance of elite cyclists: A pilot study